
Wim Claeys kruipt dees Genssche fiesten nog tot zoendag in ’t vel van Kaerelke Waeri. gien sineekure want Wim es om te beginne oas’t nen kop gruuter dan Kaerel. En een personage mee noame en foame gestalte geve blijft altijd een risico.
‘k Woare toens uuk mier dan curieus noar ’t resultoat. Moar k’woare van meet af an wel nen gruute supporter langs de zijlijne. Want veur mij zijn da precies d’initiative die oens Genssche Fiesten kleure en een diemense mier geven. De Salami Seghers en Bart Angels op de gruute pleine keunde overal mee moake.
Wim hee alvaste da veurdiel dat hij minstens ien note mier op zijn viole kan spelen dan Koarelke. Want al stoat Waeri overal mee zijn instrument afgebeelt, ’t schijnt dat hij er mee moeite muziek uit kreeg. Moar Wim zal uuk op diverse trekzakken spelen en dat kan ’t hij als gien ander. En ’t vertelselke dat hij over Waerie doet zit vol wetenswoardigheden om duimen en vingers van af te lekken. Loat mij dus hope dat ‘de zwaenezang van Waerie’ nie den diene van Claeys wort.
Hij hee hem d’ailleurs al guul de weke goe keunen antreeniseren mee zijn bende van Smeerop. Iederen oavont lieren ze an ’t Sint Tsoakobs een aantal liedsjes an uit oens rijk gensch volkse repertoire. Zulder doen da d’ailleurs nie alliene uuk Willy Bart en mijn koempanen Jan en Ubeir uit mijn spelleke doen da doagelijk in ulderen kafee chantant.
Wa datter wel een beetsje verneeglizeert wordt zijn oenze culinaire delicatessen. Woar vinde neu nog een peintsje dek mee een arte kanielmastelle of kroakamandels?