er was eens 20 jaar geleden….
In 1994 ging Wim Claeys voor de eerste keer mee met de Belgische delegatie naar Ethno in Zweden. Het hardnekkige Ethno-gerucht dat al jaren de ronde doet als zou dit internationale folkkamp een “life changing experience” zijn, gaat voor Wim in elk geval op.
Hij beslist definitief om muzikant te worden en wordt tegelijkertijd verliefd op Zweden en de volksmuziek die er gespeeld wordt. En hij ontdekt nog meer: dat er in dat land scholen bestaan waar men fulltime folk kan studeren. Tingelingeling!
Vaarwel België, ’t is te zeggen, eerst eén jaartje viool studeren. Want dat was de ondubbelzinnige boodschap voor de voortvarende trekzakspeler uit Gent: “Leur eurst meur vieul speulen en keum deun meur neur deze scheul.”
In 1995 was hij er dan klaar voor, nam afscheid van ma en pa en de maten en vertrok met volle goesting naar het Noorden om er een vol jaar vollenbak volksmuziek te volgen. De school stond in Hudiksvall, het klasje bevolkt met 10 Zweden en één Belgische allochtoon (geud veur zijn Zweuds).
In dat klasje klikte het bijzonder goed tussen hem en Sven Hedström, violist, fluitist en saxofonist. Beide kerels vonden elkaar in hun zoektocht naar nieuwe, spannende muziek en ze speelden en speelden en speelden… tot het jaar voorbij was. Sven is nog meegekomen naar de Gentse Feesten 1996 om er op te treden in het trio “Heutefleute” (met Wim en Tom Theuns, die niet alleen vanwege de klank van zijn familienaam werd gekozen, maar ook omwille van zijn excellente gitaarspel).
Maar daarna kwam onvermijdelijk de blues… de wegen scheidden, gezinnen stichtten zichzelf in beide landen en de 2 spitsbroeders, ze konden bijeen niet meer komen.
Tot nu, bijna 20 jaar later en karrenvrachten luiers en duizenden ritjes naar ballet-, turn-, zwem,- en muzieklessen verder, zij weer de tijd hebben gevonden om het oude repertoire op te blinken en enkele nieuwe pareltjes af te werken.
Ze staan klaar om u te laten meegenieten van hun oude vriendschap en hun intacte muzikale verbondenheid, en nemen u mee naar een wereld waar de Zweedse en Vlaamse volksmuziek elkaar besnuffelen, aanraken en tuytoyeren met behulp van violen, trekzakken, säckpipa, doedelzak, sälgflöjt, gitaren, stemmen en wie weet wat nog allemaal!
KEUMT DEUT ZEUN, KEUMT DEUT ZEUN