24 maart 2016
Een Schuune Bende werd onder het licht gehouden bij Mixedworldmusic.com
Commentaar van Ton Maas:
Wie Wim Claeys vooral kent uit de tijd van Ambrozijn, het kwartet dat de Vlaamse neofolkbeweging in gang zette, zal zich bij het beluisteren van deze nieuwe cd van de trekharmonicaspeler uit Gent regelmatig verbazen. Zelfs zijn meer recente werk met de groep Tref lijkt afkomstig uit een ander universum dan wat op Een Schuune Bende te beluisteren valt. Om te beginnen is daar Wim Claeys de zanger. Volkser van toon dan we van Ambrozijn gewend waren, maar die aanpak past wonderwel bij het reportoire op Een Schuune Bende, waaroe Wim zich liet inspireren door het werk van de ruim een jaar geleden overleden Vlaamse omnikunstenaar Walter de Buck. Diens Kom En Zwijg Ne Keer krijgt van Claeys een verrassend eigentijdse behandeling met bonkend hartslagritme en vervormd elektrisch gitaarspel met delay en andere effecten. Daarmee is de toon voor dit nieuwe album gezet, hoewel er nog enkele surprises volgen, zoals een solo op de trekharmonica, opgenomen in de zachtjes ruisende akoestiek van de Gentse Sint-Baafsabdij, en een ‘polskakken’ (klein polkaatje?) dat wordt gespeeld op een eigenhandig geprepareeerde (‘uitgekleed, afgeplakt en met koffielepelkes behangen’) piano. Afgezien van die twee buitenbeentjes geeft dit album een welkome vernieuwende draai aan het tegenwoordig vaak nogal sleetse idioom van de folkrock. Ga zo door Wim. Hier lusten we nog wel meer van! (Ton Maas)
