‘Zwartzak’, een muzikale monoloog van Wim Claeys in ‘t Ey, 21 november 2017
Het verhaal van Zwartzak begint ‘en stoemelings’ met een verteller die zenuwachtig op zijn benen staat te wiebelen maar je achteloos in zijn wereld binnen leidt. Tachtig minuten lang golft de monoloog op en neer. Het naïeve kind wordt plots afgewisseld door de woedende adolescent, terwijl de vader in kwestie aldoor zijn hartelijke, vertederende, droge maar ook onbegrijpelijke zelf blijft. Nooit wordt het zuur, al is de context wrang. Vragen worden niet uit de weg gegaan, al blijven de antwoorden uit. Opvallend detail: elke act als pastoor moet met een flinke slok water worden weggespoeld.
Sidekick Ward Snauwaert zit er aanvankelijk bij als een doorzichtig meubelstuk, totdat hij zijn getormenteerde gitaren laat grommen wat tijdens de schitterende muzikale intermezzo’s, in combinatie met Wims viool, accordeon of säckpipa, bij tijd en wijle vettige folkrock oplevert. Een uur en twintig minuten leek achteraf hooguit drie kwartier.
Wim Claeys een zwartzak? Zwart is de kleur van zijn wenkbrouwen en zijn favoriete instrumenten zijn de trek- en de Zweedse doedelzak. Zijn pa een zwartzak? Eerder donkergrijs met gouden strepen.
We eindigen met een kwisvraag voor de vogelliefhebbers onder ons: wie kan me een accurate beschrijving geven van de gevlekte alpentjiftjaf?
Henk Coudenys, 21 nov 2017
